Guilty pleasures
Iedereen heeft wel iets waar hij stiekem compleet dol op is. Voor sommige is dit een huis operatiekamer-schoon krijgen, voor anderen de halve nacht op sites naar de ideale vakantie zoeken, voor weer een ander is het zo ongezond mogelijk kunnen bakken. Voor mij is het het kopen van schoenen. Sneakers om precies te zijn. Ik krijg vaker opmerkingen over mijn uitbundige collectie in alle kleuren en maten, maar vrijwel niemand weet hoe ernstig het echt is. Ik zelf ook niet – tot een paar weken geleden.
Een simpel verjaardagscadeau
Een vriendin van mij is dol op festivallen. Als de goede metgezel die ik ben heb ik haar daarom voor haar verjaardag twee tickets gegeven voor een Holi-festival. Ik hoorde collega’s er over praten en hoe kleurrijk het was, en vond dat echt iets voor haar. Aangezien ze van alle markten thuis is qua muzieksmaak heb ik me er verder niet in verdiept. Een makkelijk, maar leuk cadeau. Ideaal toch? Ze was er blij mee en vroeg mij meteen mee. Ik, niet noodzakelijk festivalganger, deed maar alsof ik erg enthousiast was. Ik ga niet vaak naar dat soort dingen, dus ik besloot open te staan voor de ervaring.
Een kleine plottwist
De dresscode was compleet wit, dus ik droeg mijn witte outfit met mijn gloednieuwe witte sneakers, klaar om de blits te maken. Achteraf gezien niet mijn beste keus. Voor de festivalleken onder ons: Holi is geen. Normaal. Dansfestival. Mission abort. Kleurrijk was de perfecte omschrijving: er wordt namelijk met verf gegooid. In eerste instantie vond ik het een leuke toevoeging, tot de eerste hand over mijn perfect glimmende linkerschoen heen ging. Vol paniek keek ik om me heen: hoe kom ik weg? Het antwoord was niet. Mijn vriendin leek dolgelukkig dus ik heb gedaan alsof ik de dag van mijn leven had, maar vanbinnen schreef ik de rouwkaart voor mijn prachtige nieuwe schoenen.
De nog simpelere oplossing
Eenmaal thuis probeerde ik de verf er uit te boenen, maar zonder resultaat. In de auto gaf mijn vriendin aan dat ik voor mijn verjaardag nieuwe schoenen krijg. Ja joe, dat duurt me veels te lang! Mijn verdriet en rouw om de nieuwgevlekte schoenen sloeg om in enthousiasme en voor ik het wist lagen mijn nieuwe Nubikk schoenen al in het mandje. Plus een tweede paar voor de troost. In retrospect merkte ik daarnaast dat ik vaker een simpel vlekje of krasje aanvoerde als argument om nieuwe sneakers aan te schaffen. We kunnen constateren dat er in feite sprake is van keiharde onbewuste zelfsabotage. Maar vind ik het erg? Nee, eigenlijk niet. Zelfsabotage die leidt tot coole outfits is eigenlijk gewoon een mazzeltje, toch?
